νας από τους στόχους του Παλλακωνικού Συλλόγου είναι να διατηρήσει και να περάσει στη νέα γενιά εδώ στην Αυστραλία την πλούσια λαογραφική και μουσική παράδοση του τόπου μας.  Γι αυτό σε κάθε ευκαιρία ο σύλλογος προσκαλεί όλη την παροικία της Αδελαΐδας σε πολιτιστικές εκδηλώσεις.  Τέτοια ήτανε και η εκδήλωση στην μνήμη του μεγάλου Λάκωνα ποιητή Γιάννη Ρίτσου. 

Ήταν αληθινά υπέροχη!  Η παράσταση στη μνήμη του μεγάλου Λάκωνα ποιητή, Γιάννη Ρίτσου, και αφιερωμένη στη διεθνή ημέρα της γυναίκας, ήτανε με δίχως αμφιβολία η καλύτερη τέτοιου είδους στα ιστορικά του συλλόγου.

Η συμπατριώτισσα από τους Μολάους, Βούλα Γκιοτσαλίτη-Γιαννοπούλου αντάμα με την παρέα της, κορυφαίους καλλιτέχνες της παροικίας, ξεπεράσαν κάθε προσδοκία.  Συνάμα ανέβασαν το κύρος του συλλόγου στην παροικία και εξυψώσανε την πολιτιστική συνείδηση όλων.

Περισσότεροι από 270 συμπάροικοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα στριμώχτηκαν στην αίθουσα εκδηλώσεων του Λακωνικού Οικογενειακού Κέντρου και ευχαριστήθηκαν κάτι υπέροχο.

Πολύ σωστά η Βούλα περιόρισε το πλαίσιο της διάλεξης στην αναφορά της επιρροής της γυναίκας στην ποίηση του Ρίτσου, έτσι για να ταυτίζεται με την επίκαιρη αφιέρωση στη διεθνή ημέρα της γυναίκας.  Ταυτοχρόνως από την ομιλία της μάθαμε τόσα και τόσα από ολόκληρη τη ζωή του κορυφαίου Έλληνα ποιητή του 20ου αιώνα.

Τι να πούμε για τη νεαρή Αφροδίτη Μπόγια!  Ευχάριστη έκπληξη να δούμε και να ακούσουμε την ανερχόμενη μετζοσοπράνο τραγουδίστρια.  Τα εφτά μελοποιημένα ποιήματα που τραγούδησε άφησαν όλους να θέλουν και άλλα.  Κανείς δε θα την ξεχάσει στο συγκινητικό ρεσιτάλ του επιτάφιου.  «Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου…»  και άλλα.

Ο Γιάννης Κουρμπέλης όπως πάντα στην ενορχήστρωση και στο πιάνο ήτανε άψογος.  Ο Κώστας Δελαγιώργος στο μπουζούκι κι ο Θανάσης Γιαννόπουλος στην κιθάρα  από την αρχή αποχτήσανε στενή επαφή με το ακροατήριο  και η τραγουδιστή απαγγελία από το «Καπνισμένο Τσουκάλι»  ανέβασε την ψυχική διάθεση όλων.

Οπωσδήποτε η Βούλα και η παρέα της προσέφεραν κάτι το διαφορετικό, πέρα από το συνειθισμένο σουβλάκι και το ποτήρι, όσο κι αν αυτά μας αρέσουν.  Μας διασκέδασαν, μας έκαναν να μάθουμε κάτι περισσότερο από την πολιτιστική και λαογραφική κληρονομιά του τόπου μας, αλλά πάνω από όλα μας έδειξαν άλλη μια επιλογή.  Μια επιλογή που εκφράστηκε πολύ απλά από το Θανάση τραγουδώντας το Καπνισμένο Τσουκάλι, «Εμείς αδερφέ μου, δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο!»

Τραγουδιστήκανε τα εξής μελοποιημένα ποιήματα:

1. Κουβέντα μ' ένα λουλούδι Θεοδωράκη-Ρίτσου
Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας
2. Επιτάφιος   Θεοδωράκη-Ρίτσου
Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου
Ήσουν καλός
Στο παραθύρι στεκόσουν
Βασίλεψες αστέρι μου

3. Και να αδελφέ μου  Λεοντή-Ρίτσου
Καπνισμένο τσουκάλι
4. Λιγνά κορίτσια   Θεοδωράκη-Ρίτσου
Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας

5. Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαίς Θεοδωράκη-Ρίτσου
Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας