άθε χρόνο στα τέλη του Νοέμβρη ο Παλλακωνικός Σύλλογος τιμάει τους ήρωες που αγωνιστήκανε και θυσιάσανε τη ζωή τους για την ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας.

Ο Νοέμβρης σημαδεύει μια από τις δυστυχέστερες στιγμές του λακωνικού λαού. Ήταν στις 26 του Νοέμβρη 1943, ανήμερα της εορτής του Οσίου Νίκωνα, προστάτη Άγιου της Λακωνίας, που δολοφονήθηκαν στο Μονοδέντρι 118 Λάκωνες θύματα του Ναζισμού.

Ήταν τότε στα μαύρα της γερμανικής κατοχής χρόνια. Ήταν τότε που οι Γερμανοί είχαν καθιερώσει την αυστηρή τιμωρία των αντιποίνων. Αν οι αντάρτες σκότωναν ένα Γερμανό εκείνοι, για να φοβίσουν τον κόσμο, σκότωναν δεκάδες αθώους ανθρώπους που το μόνο τους «έγκλημα» ήταν ότι συμπτωματικά βρέθηκαν μπροστά τους. Έτσι την πλήρωσαν με τη ζωή τους οι 118 Λάκωνες που βρίσκονταν φυλακισμένοι ως ύποπτοι στην φυλακές της Τριπόλεως. Έτσι την πλήρωσαν 20 μέρες αργότερα στα Καλάβρυτα οι 1300 και πλέον αθώοι Καλαβρυτινοί. Έτσι την πλήρωσαν τόσοι και τόσοι σε διάφορα Μονοδέντρια και σε διάφορα άλλα Καλάβρυτα και Δοξάτα που βρίσκονται στην πατρίδα μας. Έτσι την πλήρωσαν χιλιάδες Έλληνες που δεν εργάζονταν για τους Γερμανούς.

Οι Γερμανοί για να αποκαλύψουν περισσότερο τα βάρβαρά τους αισθήματα πραγματοποίησαν την εκτέλεση ανήμερα της εορτής του Οσίου Νίκωνα το 1943.

Ανάμεσα στα θύματα ήταν πολλοί επιστήμονες, «οι καλύτεροι επιστήμονες της Σπάρτης», όπως λένε και σήμερα οι Σπαρτιάτες και οι Λάκωνες. Ανάμεσα τους ήταν και τέσσερα αδέρφια, οι αδελφοί Τζιβανόπουλοι. Ανάμεσά τους ήταν και ο γιατρός, Χρήστος Καρβούνης, που του χάριζαν τη ζωή επειδή είχε σπουδάσει στη Γερμανία και μιλούσε τη Γερμανική. Αλλά αυτός τους ζητούσε να αφήσουν ελεύθερο, στη θέση του, ένα από τα τέσσερα αδέρφια.…

Όπως είναι φυσικό, όλοι οι Λάκωνες και ο Παλλακωνικός Σύλλογος δεν ξεχνάμε τους 118 που εκτελέστηκαν στο Μονοδέντρι, και το μνημείο τους που βλέπει κανείς σαν πάει στην Σπάρτη, αλλά και όλους τους Λάκωνες και γενικότερα τους Έλληνες που έπεσαν για τη «χιλιάκριβη τη λευτεριά».